Wiele lat wstecz w Suwałkach i okolicy bawiono się grą podobną do badmintona w sposób rekreacyjny. Znamienny jest wpis w „Złotej księdze” SKB pani Eleonory Jagaciak-Baryłko, znanej sopockiej malarki i koleżanki ze studiów Andrzeja Strumiłły, która napisała: „Tak więc popularnym w Polsce spływom kajakowym Czarną Hańczą (…) zawsze towarzyszyły rakietki i lotki (…)”. Dużo wcześniej w wolanta grywano na dworach polskich i litewskich, o czym pisała wspomniana wcześniej pisarka Gabriela Puzynina. Gry te miały charakter zabaw. Bawiono się tą grą także na Podlasiu, a zwłaszcza w Białymstoku. Tam też powstawały pierwsze sekcje TKKF, w których grano w badmintona (TKKF Żubr i Związkowiec – 1963 rok). W sierpniu 1965 roku na VI Wojewódzkim Zlocie Ognisk TKKF w Olecku w programie była gra zwana wówczas kometką (z greckiego). Nazwę tę wymyślił J. Fazanowicz jako polską nazwę badmintona. Jak się okazało, było to nieszczególnie trafnym pomysłem, bowiem przez wiele lat międzynarodowa nazwa badminton nie mogła przebić się przez nazwę kometka. Wróćmy jednak do turnieju w Olecku. Był to turniej drużynowy. Brały w nim udział drużyny z Białegostoku, Ełku, Łomży, a także drużyna Pojezierza Suwałki, która zajęła piąte miejsce. Nie znamy nazwisk graczy tej drużyny, ale były to prawdopodobnie pierwsze osoby z Suwałk, które grały w badmintona systematycznie, uczestniczyły w zawodach, chociaż wszystko to miało charakter rekreacyjny. Drużyna ta powstała w spółdzielczości mieszkaniowej. Rozgrywano też Wojewódzkie Drużynowe Mistrzostwa Spółdzielczości Mieszkaniowej w badmintonie. Grały w nich ekipy z Ełku, Augustowa, Gołdapi, Węgorzewa, Rucianego-Nidy i Suwałk (także Biuro Projektowe „Inwest Projekt”). W tych miastach powstało sześć sekcji badmintona, a powołał je do życia Wojewódzki Zawiązek Spółdzielczości Mieszkaniowej w Suwałkach. W badmintona grano również w Spółdzielczości Pracy oraz w szkołach średnich, zwłaszcza rolniczych. Polski Związek Badmintona (PZBad) poszukiwał bazy, miejsc życzliwych dla tej dyscypliny sportu, m.in. dla zgrupowań kadry narodowej. Jak podaje Andrzej Szalewicz w Historii badmintona w Polsce w 1974 roku ówczesny dyrektor OSiR-u w Suwałkach Lech Nowikowski pozwolił namalować boisko w hali i tak rozpoczęła się przygoda Suwałk z badmintonem. Pracownicy OSiR-u, a także inni miłośnicy tej dyscypliny, zaczęli w miarę systematycznie grać w badmintona. Byli to, m.in.: Wiesława Letkiewicz, Alicja Regucka, Jerzy Dudek, Grzegorz Chodkiewicz, Jerzy Łaniec, Bronisław Lamirowski i Lech Nowikowski. Z Rucianego-Nidy dojeżdżał Grzegorz Malaszewski. Wymienieni zawodnicy grali pod egidą OSiR-u Suwałki, który podlegał Urzędowi Miasta (UM), który wspierał drużynę organizacyjnie i fi nansowo. W 1977 roku w UM powstała sekcja TKKF „Magistratus” zajmująca się popularyzacją badmintona i brydża. Sekcja założona została przez wiceprezydenta Henryka Owsiejewa i kierownika wydziału ogólnego Jerzego Szleszyńskiego – prezesa sekcji. Badmintona uczyły się i uprawiały władze miejskie. Po pewnym czasie badmintona zaczęto nazywać „grą prezydencką”, jako że chętnie zajmowali się nim prezydenci, m.in.: Józef Gajewski, Henryk Owsiejew, Marian Luto i inni. Pracownicy UM startowali w zawodach badmintonowych na spartakiadach pracowników administracji państwowej, a najwięcej sukcesów odnosili Henryk Owsiejew i Jerzy Szleszyński. Wcześniej, w kwietniu 1976 roku, rozegrano pierwszy turniej wojewódzki TKKF. W 1979 roku OSiR Suwałki grał w Inowrocławiu w turnieju o wejście do II ligi, gdzie zajął
czwarte miejsce, które – niestety – nie było premiowane awansem. W 1981 roku PZBad po raz pierwszy w Suwałkach zorganizował obóz kadry narodowej. Zajęcia odbywały się w hali OSiR-u. W następnych latach odbywały się następne zgrupowania kadr, co przyczyniło się w dużym stopniu do popularyzacji badmintona w Suwałkach. W 1983 roku, w wyniku rozmów „środowiskowych” z RW LZS, wiceprezes Aleksander Czuper zdecydował się przejąć opiekę nad badmintonem. Od tego czasu drużyna występowała pod nazwą LZS Suwałki i grała w III lidze w makroregionie mazursko-warszawskim. Do Suwałk został sprowadzony z Poloneza Warszawa (I liga) Konrad Królikowski, który występował i jako zawodnik, i jako szkoleniowiec, odbywając jednocześnie w suwalskiej jednostce służbę wojskową. Drużyna LZS w sezonie 1983/1984 w III lidze regionu mazursko-warszawskiego zajęła drugie miejsce za drugim zespołem Ursusa Warszawa. Pierwszy zespół Ursusa Warszawa grał w I lidze, dlatego jego drugi zespół nie mógł awansować do wyższej klasy rozgrywkowej. Awans do drugiej ligi uzyskała drużyna LZS Suwałki. W Polsce istniało ponad 100 klubów badmintonowych grających w rozgrywkach drużynowych. W I lidze występowało 16 zespołów, w II lidze – 4 grupy po 8 zespołów, w III lidze grały we wszystkich osmiu makroregionach. Grano także w IV i V lidze w poszczególnych okręgach. System rozgrywek był więc wówczas bardzo rozbudowany. Drużynę LZS Suwałki prowadził instruktor Grzegorz Chodkiewicz przy pomocy Konrada Królikowskiego. W 1984 roku LZS Suwałki wraz z redakcją „Krajobrazów” zorganizował turniej o zasięgu wojewódzkim, będący równocześnie mistrzostwami Suwałk, który stał się z czasem imprezą cykliczną. W listopadzie 1984 roku odbyło się zebranie założycielskie Okręgowego Związku Badmintona w Suwałkach (OZBad). W skład zarządu weszli: Lech Nowikowski – prezes, Ryszard Truszkowski, Józef Taudul, Grzegorz Chodkiewicz, Grzegorz Maleszewski, Adam Tobolski, Mirosław Litwiniuk – członkowie. Do okręgu należały kluby: LZS Suwałki, RKS Nida z Rucianego-Nidy, LZS Świętajno/ Olecko. Działały też sekcje w Ełku, Augustowie, Gołdapi, Węgorzewie, Giżycku, Białej Piskiej oraz TKKF „Magistratus” przy UM w Suwałkach.
W 1985 roku rozegrano I Okręgowe Mistrzostwa Województwa Suwalskiego w Badmintonie (zawody odbywały się w następnych latach, aż do likwidacji województwa). Organizowano także kolejne Otwarte Mistrzostwa Suwałk (również w następnych latach). W 1986 roku powstała w Suwałkach Liga Szkół Podstawowych w Badmintonie (dziewięć szkół z Suwałk i jedna z Ełku). W badmintona grają również w Ruciane-Nida. W sezonie 1987/1988 drużyna ,,Nidy” z Rucianego-Nidy grała w III lidze w makroregionie mazursko-warmińskim. Drużyna w składzie: Grzegorz Maleszewski – instruktor, Adam Grala, Małgorzata Lubańska, Alicja Sabaszek wygrali grupę i uzyskali historyczny dla miasta awans do II ligi. Drużyna LZS Suwałki startowała w latach 1983–1987 w II lidze w grupie północno-wschodniej, nie odnosząc większych sukcesów. W drużynie pojawili się młodzi zawodnicy, m.in.: Małgorzata Andruszkiewicz i Małgorzata Ruszewska. W młodszych kategoriach grali, m.in.: Iwona Rzadkowska, Ewa Korasiak, Dariusz Ruszewski, Jarosław Kopko, Jacek Bydelski, Andrzej Sienkiewicz, Dariusz Wiśniewski, Szymon Sienkiewicz, Wojciech Zaborowski, Jarosław Zaborowski, Bogdan Krysiak (obecny instruktor SKB), Tomasz Rudziński, Sławomir Rzatkowski, Grzegorz Buchowiecki, Wiesław Jasiński, Krzysztof Bieryło i inni. W 1987 roku z funkcji prezesa OZBad zrezygnował Lech Nowikowski. Walne Zgromadzenie OZBad w Suwałkach funkcję prezesa powierzyło Jerzemu Szleszyńskiemu, który pełnił ją aż do jego rozwiązania w 1999 roku. Rozwiązanie OZBad Suwałki związane było z likwidacją województwa suwalskiego. W nowo powstałym województwie podlaskim działały najpierw dwa OZBady: Suwałki i Białystok. Istniała jednak konieczność (m.in. fi nansowanie) utworzenia jednego OZBad Powstał on 17 kwietnia 1999 roku na walnym zebraniu statutowo- wyborczym w Białymstoku. Prezesem OZBad Białystok został Jerzy Szleszyński, który funkcję tę pełnił przez kilka kadencji, aż do września 2012 roku. Suwalski badminton w latach 1983–1987 osiągnął pewną stabilizację, ale rozwijał się powoli, nie osiągając sukcesów. Drużyna LZS grała w II lidze i nie zbliżyła się nawet do miejsca dającego prawo walki o I ligę. Zbyt wolno rozwijała się młodzież. Należało zmienić tę sytuację, podjąć działania zmierzające do polepszenia organizacyjnego, fi nansowego, a tym samym sportowego.